حلقه گم شده
بسم الله الرحمن الرحیم
دهم فروردین 1399 مصادف است با چهارم شعبان ولادت با سعادت حضرت ابوالفضل العباس قمر منیر بنی هاشم (ع) و روز جانباز را گرامی می داریم.
تنها به اسم الله آنکه برای همه رحمان است برای جانبازان رحیم
جانبازان حلقه گم شده دوران دفاع از ارزشها در این زمانه هستند .
جانبازان که تمام وجودشان را در راه حفظ این ارزشها تقدیم کردند.
آنها مظلوم ترین یادگاران آن دوران هستند ، کسانی که نفس خود را دادند تا امروز با خیالی آسوده در این سرزمین نفس بکشیم جانبازان تمثال وفاداری و ایثار ، شکوه زخم و زیبایی و تصویر گر ایمانند.
عباس (ع) آمد تا برادری را معنا کند ، وفا را شرح دهد ، ایثار را الگو باشد و شجاعت را تفسیر کند.
پایی که ترکش خورده ، یا دستی که قطع شد و یا چشمی که از هدقه در آمده و روی خاک افتاده ، یا صورتی که زیبایی اش را از دست داده و...داستانی نیست که کهنه شود .
عزیزان جانباز در راه اعتلای میهن اسلامی و حفظ تمامیت ارضی کشور بخشی سلامت خود راتقدیم آرمانهای نظام مقدس جمهوری اسلامی کردند و ما وظیفه داریم قدردان آنان باشیم .
اونی که معنای مستی آن دوران را خوب می داند آن چشیدن از جرعه های گوارای فضای تکرار ناپذیر را ، آری با توام برادر با تو که زیبایی ها را دیدی ، می خواهم دردهای شما را و غمهای بی مرهم و جراحات بی التیام بگویم.
عده ای زیر آسمان این کشور این داستان را همیشه مرور می کنند و یادشان نمی رود کسانی که جان باختند ولی هنوز زنده اند ، زنده با دردهای ناشی از یک شهادت نیمه کاره ، عده ای اما این شهادت نیمه را تمام می کنند و چند سالی پس از جانبازی از تبعات آن زخمهای کهنه جان می بازند و شهید می شوند ولی آنها که می مانند هر روز بازیگر داستان سختی ها می شوند.
در این میان اما کسانی هستند که گرچه جانبازند و دردمند یا حتی کم توان به واسطه از دست دادن اعضای حیاتی بدن ولی زندگی را تمرین می کنند با امید جسارت و سختکوشی کنار امدن آن با جانبازی مسئولیت ما را در قبال آنها از بین نمی برد.
جانبازان که در گوشه گوشه کشورمان یا شناخته شده به نوعی صدمات ناشی از جنگ را تحمل می کنند.
امروز جانبازان بسیارند که مثل شمع در حال آب شدن هستند ، یکی از جنگ کوله باری از ترکش در بدن دارد و دیگری شاید هر نفسی که می کشد برایش ممد حیات باشد ولی به یقین مفرح ذات نیست.
یکی گرچه چشم ندارد اما خوشحال است که چندی است جز خدا کسی دیگر را نمی بیند هم او تنها غم اش این است که دیگر نمی تواند بگرید او را غم نگریستن نیست ، دغدغه اش این است که بعد از جنگ نعمت اشک از او گرفته شده و چشمانش گریستن نمی توانند ، یکی بی دست مست عباس است و دیگری یارای قدم برداشتن ندارد، او شاهد بدنهای پاره پاره شده دوستانش در شب عملیات بوده و الان نیز هست هر چند که شاید فردا نباشد ، فردا شاید بیاید و او رفته باشد ، آخر مگر یک سینه با این همه گاز خردل و جراحت تا کی می تواند دوام داشته باشد . اگر با این جراحت بشود ساخت بازخم زبان چگونه بسازد.
همه رفتیم دنبال غنیمت ، در حالی که احد هنوز ادامه داشت ، دیگر نه محرم در دلهایشان هستیم نه مرحم جراحت هایشان ، اینگونه است پرستوها کوچ کردند از آشیانه ، از آنها غریب تر نیز هستند ، یارانی که مانده اند ولی غریبانه مانده اند.
قریب اند اما غریب انگار ما را نمی شناسند.
در این میان اما کسانی هستند که گرچه جانبازند و دردمند یا حتی کم توان به واسطه از دست دادن اعضای حیاتی بدن ولی زندگی را تمرین می کنند با امید جسارت و سختکوشی ، کنار آمدن آنها با جانبازی مسئولیت ما را در قبال آنها از بین نمی برد.
جانبازان غریب ترین و مظلوم ترین قشر جامعه ما هستند .
جانبازانی که دیروز وطنمان به رشادتهای آنها محتاج بود و حالا او به نان شب محتاج است.
آیا من شرم نمی کنم که مرد دیروز وطنم که به خاطرما از همه چیز گذشت ، امروز التماس کند که مشکل سر پناه برای خود و زن و فرزندانش حل شود.
جانبازانی که دیروز وطنمان به رشادتهای آنها محتاج بود و حالا او به نان شب محتاج است، کدام یک از ما اقدامی کردیم و به آنها سرزدیم؟
مطالبه گر حقوق ناچیز شان شدیم، کداممان تشکیلاتی ترتیب دادیم تا به درد دلشان برسیم ، چرا فرزند جانباز محتاج نمی تواند سر به بالا کند در حالی که پدرش قهرمان است.
جواب شهدا را چه خواهیم داد؟ با همرزمانشان چه کردیم؟
هر روز آنان را شهید می کنیم و فقط از شهدای دیروز می گوییم در حالیکه همین ها را که با ما زندگی می کنند و زندگی می کردند فراموش کرده ایم ، نگویید که نمی شود ، نمی توانیم ، از دست ما چه کاری ساخته است؟
ما خیلی کارها می توانستیم بکنیم و نکردیم ، هنوز فرصت باقی است.
تاریخ در مقابل همه جانبازان عزیز با تمام وجود تعظیم خواهد کرد که ایثار و مجاهدت را در جبهه ها جا نگذاشتید و با خود به دنیای من و فرزندان ایران زمین آوردید، ما را ببخشید اگر نمی توانیم درک کنیم یک جانباز هم خسته می شود ، دلش می گیرد و دلتنگ می شود یا حتی در میان جامعه حس میکند تنها و غریب است .
ما را ببخشید زمانی که با دیدن رفتار و گفتار و کردار مان بیشتر دلتان می گیرد و آرزو می کنید کاش شما هم شهید می شدید و این روز ها را نمی دیدید ، باید باور کرد مشکل واقعی جانباز در حال حاضر فاصله هایی است که بین او و جامعه افتاده دلیل این فاصله بین جانبازان دوست داشتنی کشورمان و جامعه کنونی ، من و شما هستیم که شاید گذر ایام باعث فراموشی یا عادی شدن ارزشهایمان شده چه کسی جواب نگاههای مظلومانه ات را باید بدهد.
جانبازان در مظلومیت و غربت با کوله باری از غم و قصه و درد به دور ازچشم ها روز گار پر مشقت را سپری می کنند و آنهایی که صاحبان ارزشهای دفاع مقدس بودند از این عالم کم کم مفارقت و به عالم عقبی کوچ می کنند بنابر این تکریم و تعظیم جانبازان تلاش مقدسی است.
این جانبازان به قول معروف شهدای زنده دوران دفاع مقدس قهرمانانه جنگ کردند با لحظات سخت و طاقت فرسای عملیاتها عبور از ارتفاعات پوشیده از برف و باتلاقها ونیزارهای منطقه با تحمل گرسنگی و تشنگی روبرو بودند و تن به تن با دشمن بعثی عراق و طی کردن حوادث که سرشار از التهاب و اضطرابهای درونی و تماشای صحنه های شهادت و جانبازی همسنگران خود چه بر آنها گذشت با همه کمبودها ، سختیها و مصائب منطقه عملیاتی سوخته و ساخته بودند.
جانبازان یادگاران آن دوران هستند.
جانبازان که سالها با درد و رنج مجروحیتش سوختند و ساختند و دم نزدند چرا که این مسیر را ادامه مسیر جهادش در میادین جنگ می دانند ، نمی دانم باید از درد کشیدن امروز خوشحال بود یا از فراقش اشک ریخت روزگار پر درد و رنجی است.
جانبازان که تمام زندگی و جوانی خود را برای دفاع از میهن و انقلاب و اسلام گذاشتند تا ما امروز بتوانیم زندگی خوبی داشته باشیم.
اهل درد اهل سوز و خون دل خوردن ، اویی که داروهای دکترها افاقه نمی کند ، سوزش تاولها ، سوز زخم زبانها ، دردهای خردلیها.
غربت مجاهدان فی سبیل الله بعد از جمع شدن سفره جهاد ، غربت فرزندان خمینی(ره)
پریدن بی بال و پر آنها ... بی پا رسیدنها ، بی چشم دیدنها ...
اونی که هرچه شور شیرین و اشک گوارا و دلپذیر و انقطاع از دنیا و کنده شدن از خاک و بریده شدن و اتصال به جایی در لازمانها و لامکانها...
در مورد جانبازان نباید محاسبه ریالی کرد چرا که آنها با ارزش ترین سرمایه خود یعنی جان و سلامت شان را در حساس ترین زمان نثار دفاع از اسلام و انقلاب و کشور کرده اند.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
جانباز دوران دفاع مقدس الحقیر ناصر ملکی فروردین 99
این عکس شهید روحانی مصطفی جهاندیده است